Američka kratkodlaka mačka

Američka kratkodlaka mačka po istraživanju udruženja odgajivača mačaka zauzima osmo mesto na lestvici popularnosti u SAD. Veruje se da ova rasa potiče od engleske mačke, pretka današnje britanske kratkodlake mačke.

 

Istorija

Engleski doseljenici koji su emigrirali u Severnu Ameriku su na brodovima koristili ove mačke da bi zaštitili tovar od glodara. Američka kratkodlaka mačka je izabrana zbog svoje veštine u hvatanju miševa, pacova i drugih glodara ali i zbog svoje otpornosti na američke klimatske uslove. 

Prvobitno rasa je nazvana domaća kratkodlaka mačka (kućna mačka) ali je 1966. godine preimenovana u američka kratkodlaka mačka kako bi se razlikovao njihov američki karakter od drugih rasa.

 

Narav:

Ova rasa mačaka se odlikuje veoma blagom naravi i velikom ljubaznošću prema deci i drugim životinjama pa čak i psima.

 

Izgled

Američka kratkodlaka mačka je atletski gradjena, veća i snažnija od svog rođaka, britanske kratkodlake mačke. Takodje je poznata i kao "radna mačka". Mužjaci su znatno veći od ženki i kada su odrasli imaju 11-15 kg. Ženke kada postignu pun rast (3-4 godine) vagaju 8-12 kg.

TELO: Srednje veličine ili veliko, ženka je manja. Dobro gradjeno, snažno sa dobro razvojenim i zaobljenim grudnim košem 

GLAVA: Okrugla, srednje veličine, malo duža nego što je šira i u srazmeri sa telom. Nos je širok i srednje dužine. Obrazi su puni. Oči okrugle, široke, proporcionalne sa veličinom glave. Boja očiju zavisi od boje dlake.Brada dobro razvijena, kada se posmatra iz profila formira vertikalnu liniju sa gornjom usnom. Uši su uspravne, srednje veličine zaobljene na vrhu.

VRAT: Srednje kratak, proporcionalan u odnosu na telo

NOGE: Jake, srazmerne sa telom sa okruglim šapama

REP: Treba da je proporcionalan sa telom, u korenu širok i sužava se prema kraju.

DLAKA: Kratka,sjajna i dovoljno gusta. Ova rasa je priznata u više od 80 različitih boja.

 

Zdravlje:

Kod američke kratkodlake mačke, kao i kod drugih rasnih mačaka mogu se javiti nasledna oboljenja srca. Potvrdjeno je  da je hipertrofična kardiomiopatija autozomno dominantno nasledna bolest koja nije izlečiva, ali se ranom dijagnostikom i upotrebom lekova značajno moze uticati na dužinu i kvalitet života mačke.