- posledica trenutne burne i teške alergijske reakcije antigena i antitela tipa I. Anafilakoidni šok je maksimalna varijanta trenutne burne reakcije čiji je patomehanizam u datom trenutku nepoznat. U urgentnoj situaciji razlikovanje ova dva stanja šoka nije od značaja, jer je terapija ista.

Uzroci anafilaktičkog šoka su: lekovi (penicilin, kontrastna sredstva), otrovi životinjskog porijekla (ubodi insekata, ujed zmije) i hrana (jagode, badem, orah).

U kliničkoj slici pored opštih gore navedenih konstatuju se i znaci i simptomi alergijske reakcije: eritem, urtikarija, edemi kože, mučnina, povraćanje, proliv, spazam bronhija, dispneja, kašalj, edem glotisa.

Nakon brze dijagnostike terapija se sastoji u adekvatnoj oksigenaciji (4-8 l) i/ili endotrahealnoj intubaciji.

Nadoknada volumena se vrši davanjem zamjene za plazmu (npr. dekstran 40 i dekstran 70, koloidnih (Haemacel 3,5%) i/ili kristaloidnih (npr. Ringer laktat, 500-1.500 ml i više) tečnosti.

Sledeća mjera je aplikacija adrenalina 0,1 mg (amp.: 1mg/ml) svakih 1-3 min. sve do postizanja odgovarajućih vrijednosti sistolnog pritiska.

Potom se uvode H1- (npr. kloropiramin) i H2-antihistaminici (npr. ranitidin) intravenski.

Kortikosteroidi se daju u visokim dozama, npr metilprednizolon do 1.000 mg i.v.

Kod bronhospazma daje se aminofilin u bolusu (5mg/kg), a po potrebi u infuziji ili inhalacija salbutamola ako dozvoljava stanje pacijenta.