Mađarska vižla

Mađarska vižla (lat. Canis Ovilis Fenyesi) je originalna mađarska lovačka vrsta pasa. Ova rasa je poznata kao izvrsna za lov ali takođe zbog svoje naravi i kao pas koji uživa u porodičnom životu sa ljudima. Mađarska oštrodlaka vižla je kreirana tokom 1930ih godina ukrštanjem mađarske kratkodlake vižle i nemačkog oštrodlakog ptičara.

Vižla je pas srednje veličine. Oštrodlaka vižla je malo viša od kratkodlake vižle. Prosečne dimenzije ove pasmine su:

• Mužjak
  • Visina 22 - 25 inči (56 - 63.5 santimetara)
  • Težina 45 - 65 funti (20 - 29 kilograma)
• Ženka
  • Visina 21 - 24 in. (53 - 61 cm)
  • Težina 40 - 55 lb (18 - 25 kg)

Kratkodlaka mađarska vižla se smatra starom vrstom mađarskog lovačkog psa. Ova vrsta se pominje i u vremenu doseljavanja mađara na današnje prostore panonske nizije. Primarna boje ove rase je bila žuta i braon. Originalna vrsta je odumrla samo je ostao potomak čiji je predstavnik današnja mađarska vižla. Najstariji pomen ove rase se nalazi u mađarskoj ilustrovanoj hronici Chronicon Pictum između1100. i 1200. godine. Na slici gde se prikazuje susret Hunora i Magora sa čudesnim jelenom vidi se i slika pretka današnje mađarske vižle. Takođe se u prepiskama mađarskih plemića često spominje vižla.

U vreme turskih osvajanja u krajevima panonske nizije se pojavio žuti turski lovački pas koji se ukrstio sa tadašnjom vižlom i učestvovao u oblikovanju osobina današnje vižle. Iz podataka koji potiču iz 1731.godine, mađarska plemička porodica Zaj (Zay) je prva počela sa uzgojem ove rase. Po tom podatku u ovu rasu je bila uključena i španska vižla engleskog porekla. Tada je još postojala i vižla kestenjaste boje. Tokom 19. veka je u ukrštanje i uzgoj ove vrste uključen ptičar i nemački kratkodlaki ptičar.

Tokom dvadesetih godina dvadesetok veka se započelo sa vođenjem knjiga i rososlova svakog pojedinačnog psa a 1928. godine su uvedeni i standardi za ovu pasminu. Najzad 1935. godine ova pasmina je stavljena i u FCI i time zvanično priznata kao autohtona.

 

Izvor

{jcomments on}