Karakteristike reovirusa

Avijarni reovirusi pripadaju rodu Orthoreovirus, fam.Reoviridae. Virus je ikozaedralnog oblika veličine 70-80 nm sa dvostrukih slojem površinskih proteina. Virus sadrži dvostruku RNK koja ima 10 segmenata. Postoje tri grupe, prema veličini, genoma: L- veliki (large), M- srednji (medium), i S- mali (small), a takođe i tri grupe proteina koje genom kodira: λ-veliki, μ-srednji i σ -mali. Genom ima 11 proteina, od čega je devet strukturnih (λ1, λ2, λ3, μ1, μ2, μ2C, σ1, σ2, σ3) i dva nestrukturna proteina (μNS, σNS). Determinisan je protein koji pomaže svim 10 segmenata soja S1133.

Diferencijacija sojeva reovirusa vrši se ukrštenom neutralizacijom na embrionima ili kulturi ćelija. Soj S1133 izolovan u USA, osnova je za velik broj komercijalnih vakcina, i široko je rasprostranjen u svetu, a postoje i regionalni varijantni sojevi. Nedavno su sojevi diferentovani pomoću PCR i RFLP.

Avijarni reovirusi su stabilni pri pH 3 - 9. Ambijentalna t˚ odgovara im, a inaktivišu se na 56˚C za manje od 1h. Virus preživljava do 10 dana na perju, strugotini, staklu, gumi i galvanizovanom metalu. Dosada je smatrano da su reovirusi otporni na proteolitičke enzime, međutim, izolovan je soj iz zgloba ćuraka osetljiv na tripsin, a ostali sojevi pokazali su istu osobinu.

Avijarni reovirusi relativno su otporni na određene dezinficijense. Npr, jedan soj je preživeo u 2% formaldehidu na 4˚C, drugi je samo delimično inaktivisan 2% fenolom nakon 24h na sobnoj t˚, ali je 100%etanol bio efikasan.

Za kultivaciju virusa, koriste se pileći embrioni, pri čemu do uginuća dolazi nakon inokulacije u žumančanu kesu nakon 6 dana inkubacije, sa krvarenjima embriona i žućkasto-zelenim poljima na jetri. Avijarni reovirusi prisutni su u fibroblastima, plućima, jetri, i bubrezima embriona, kao i na kulturi ćelija bubrega pilića. Za primarnu izolaciju iz kliničkog materijala najosetljivije su ćelije jetre pilećih embriona. Tipičan citopatogeni efekat avijarnih virusa je stvaranje sincicijuma.

Avijarni reovirusi su u jatima živine ubikvitarni. Obično je prisutna infekcija bez oboljenja, ali ponekad se reovirusi sreću kod nekoliko sindroma, među kojima je najvažniji virusni arthritis - tenosynovitis sindrom kod pilića, posebno kod brojlera. I pored toga što su reovirusi izolovani i iz ćuraka i nekoliko drugih vrsta ptica u vezi sa različitim stanjima, samo u malom broju slučajeva je utvrđena veza prisustva virusa i nastalog stanja. Posebno kod pilića, reovirusi pokazuju različitu patogenost, a postoji nekoliko antigenih tipova. Dijagnoza zavisi od detekcije virusa iz kliničkih uzoraka, premda samo prisustvo virusa ne znači da je uzrok bolesti reovirus, osim ako se virus detektuje u zahvaćenim zglobovima. Obzirom na široko rasprostranjenu i najčešće bezopasnu infekciju reovirusima, serološkim testovima teško se interpretiraju rezultati.

 

Literatura: dr Dušan B. Orlić, dr Miloš Kapetanov; BOLESTI ŽIVINE